A Drawing a Day
zwanen wat anders
na uren boompje verwisselen in het museum tot we het zat waren en onthaasten bij een film over bertien van manen in een sneeuwlandschap, ging ik toch weer op zwanenjacht want de verste had ik nog niet goed gezien, niet geteld, zelfs het oorspronkelijke nest van begin mei nog niet gevonden. mijn eigen zwaantjes leer ik steeds beter kennen, hoe ze op hun gemak zijn in hun nieuwe water, hun stekeltjes in de nek, steeds meer poten, vlerken en nekken. verder en verder liep ik en zag in de verte jongvolk, één, twee, zeker twee en één ouder, dus liep ik langs die lange vijver, maar overal riet, vanaf de andere kant leken ze dichterbij het begin, teruggelopen, ze verdwenen steeds tussen het riet, één, twee, drie, deze grillige wiebelkonten ken ik nog niet. er schijnt nog verder in de polder nog een zwaan met één jong te zijn, verder altijd verder.
Katelijne Brouwer
etsen en model en emotie
kiekeboe
vannacht tot diep in de nacht geschreven en getwijfeld
enorme schaamte voor mijn gedraal, dit is schrijven
het tobben en zoeken is het schrijven, pas gaan slapen
toen de vogels al een enorme takkeherrie maakten
de lucht kleurde roze, marktdag in het dorp, plantjes gekocht
zwanenronde, kiekeboe door het riet spelen ze
wat schelen die paar weken enorm op een zwanenkuikenleven, de vijf dobberende badeendjes
die af en toe eskimoteren, koprollend omkukelen
de acht al met lange slangennekken
nonchalant voorover duiken in perfecte wegligging
Katelijne Brouwer
etsen en model en emotie
de vele nekken
voor het eerst weer op een terras lunchen
met een vriendin samen aan een tafeltje uren praten
het leek jaren geleden maar was het was februari
toen we elkaar voor het laatst in levenden lijve zagen
terug gewandeld de kleinste zwaantjes weer niet gezien
ze hebben vast een andere residentie gevonden
maar die acht die nog geen maand geleden
nog eieren waren die alle acht zijn uitgekomen
zwommen rond met hun punkhaartjes
hun opgeschoten nattegelnekken
al ranker en ranker nog pluizig en grijs
maar absoluut badeendjes af
zo schattig alles opslokkend vertederend
dat de vele nekken van hun ouders en
het paraplupootje van papa
pas vandaag weer eens werden gezien
medusa medusa
Katelijne Brouwer
etsen en model en emotie
Acht zwaantjes
Gisteren zwommen er acht zwaantjes in de Nieuwe Vaart bij het sluisje en de Pelikaanbrug voor de Oosterkerk. Half mei kropen zij uit het ei in het nest op de drijvende tuinen van provo Jasper Grootveld vlak bij het Scheepvaartmuseum.
Hou vol. HET wordt beter.
Frans Bruning
Jaarcursus: Fotografie verdieping
Christo’s Last Chance
Het blijft geinig. Christo ( 1935 – 2020 ) die nog een laatste kans zou hebben om Amsterdammertjes in te pakken, gemaakt voor de Amsterdammertjes Parade in 2007. ‘Christo’s Last Chance’. Pas toen de fotograaf en ik de laatste paaltjes weer ‘ontmantelden’, kwam de politie.
Vincent van Oss
Basis Tekenen en Schilderen ( docent )
one drawing a day

opdracht van Jan Baas was om een tekening te maken zoals Willem van Genk dit deed, heb geprobeerd te tekenen a la (oom) Wim; tentoonstelling Woest is vanaf 1 juni tot en met najaar weer te zien in het Outsider Art Museum
Ingrid Zalme
schilderen en tekenen bij Jan Baas
zwanenpaar
het bruggenrondje van twee, drie of meer
is zwanenronde geworden, nestenbezoeken
de eerste die gisteren nog voor een schutting zaten te zitten
bij te komen van het eierbreken, naar buiten worstelen
voor het eerst daglicht zien, zaten aan de waterkant, grasrand
de kleintjes onder moeders vleugels en één al op haar rug
al die petieterige wiebelkontjes, kleine vlerkjes
vader stond op wacht, verjoeg een woerd, beet hem
plotseling hard in de vleugel, joeg hem in het water
vloogzwom hem achterna, veel gesis, vleugelvertoon
een levend schilderij van hondecoeter of beter nog jan asselijn
nest twee op het eiland onder de nog lege paal voor
een ooievaarsnest zat nog steeds verscholen in het riet
broedrust
mijn zwaan had haar man vlakbij, hij gedoogde mij
zouden ze de eieren al horen tikken
Katelijne Brouwer
etsen en model en emotie